Μέσα μου έρημα βουνά
κι εσύ δεν είσαι πουθενά
και γω μες στο σκοτάδι
θα ρίξω παραγάδι
χρυσό αγκίστρι να πιαστείς,
να τρυπηθείς, να πληγωθείς,
το αίμα σου να τρέξει,
τα χείλη μας να βρέξει.

Να 'ταν η θάλασσα γυαλί και το γυαλί καθρέφτης
να σ' έβλεπα πουλάκι μου, σε τι αγκάλες πέφτεις...

Πέρασαν έξι Κυριακές
μαύρες, θλιμμένες και κακές
και είσαι μακριά μου
βάστα γερά καρδιά μου
Οι μέρες μας προδώσανε
κι εμείς δεν ανταμώσαμε.
Ελα γλυκιά μου ελπίδα,
σου έστησα παγίδα.

Να 'ταν η θάλασσα γυαλί και το γυαλί καθρέφτης
να σ'έβλεπα πουλάκι μου, σε τι αγκάλες πέφτεις
να σ'έβλεπα πουλάκι μου, σε τι αγκάλες πέφτεις
Γ.Χαρούλης