Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011
Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011
Υπάρχω, για να σ’ αγαπώ μονάχα
και να μην έχω λόγο κανένα να το δηλώνω.
Σ’ αγαπώ τόσο που το ξεχνώ,
Σ’ αγαπώ τόσο που το ξεχνώ,
όπως το αίμα που κυλά στις φλέβες
και είναι τόσο αθόρυβο
όσο και αναγκαίο μαζί..
Αόρατες αισθήσεις με μυρωδιά λατρείας
αλώβητες και εξημερωμένες.
Πάει καιρός, μα πάντα εδώ...όλα εδώ...
η φωλιά της παρουσίας μέσα απο την απουσία
σαν αερικό που αγκαλιάζει όλες τις αισθήσεις,
που προκαλεί εκείνη την ανατριχίλα
που κραυγάζει μέσα απο την σιωπή.
Άχ! αυτή η σιωπή
εκκωφαντική και γνήσια
σαν εκείνη την ελάχιστή σου αναπνοή που
...πιά δεν έχω...
Ο.Ελύτης
Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011
γιατί κι ο χρόνος φεύγει παράξενα χωρίς εσένα... |
''Τα κοτσύφια πετώντας, με ρωτάνε τι γίνεσαι΄
και τι να τους πω! Έχω σκύψει το πρόσωπο
και σου γράφω, σου γράφω, σου γράφουμε όλα.
και τι να τους πω! Έχω σκύψει το πρόσωπο
και σου γράφω, σου γράφω, σου γράφουμε όλα.
Τα έλατα μου ρίχνουν ψιθύρους να κλείσω στο γράμμα σου.
Άραγε τι ώρα να'ναι δίχως εσένα;Γιατί κι ο χρόνος φεύγει παράξενα δίχως εσένα.
Κι ο ήλιος φωτίζει παράξενα. Σε ποιον να τον δώσω;
Περίσσεψε ο ήλιος, αγάπη μου, δίχως εσένα...
Σου γράφω, σου γράφουμε ατελείωτα, βράδιασε
κι ακόμη σου γράφω...''
Άραγε τι ώρα να'ναι δίχως εσένα;Γιατί κι ο χρόνος φεύγει παράξενα δίχως εσένα.
Κι ο ήλιος φωτίζει παράξενα. Σε ποιον να τον δώσω;
Περίσσεψε ο ήλιος, αγάπη μου, δίχως εσένα...
Σου γράφω, σου γράφουμε ατελείωτα, βράδιασε
κι ακόμη σου γράφω...''
Ν. Βρεττάκος
Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011
Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011
«-Τελικά
η συνταγή της ευτυχίας δεν ήταν δα και τόσο
δύσκολη
ε καρδιά μου;
Σου έφτανε ένα χαμόγελο,
ένα βλέμμα,
μια αγκαλιά πριν κοιμηθείς,
ένα χάδι έρωτα
για να νιώθεις χαρούμενη.
Γιατί τότε καρδιά μου;
-Κάτι δεν διάβασα καλά, κάτι μου ξέφυγε…
-Τι δεν έβαλες σωστά στη συνταγή
και τώρα υποφέρεις;
ποιο υλικό χρειαζούμενο
εσύ δεν έβαλες
και όλα πήγαν στράφι;
πες μου ποιο;
-Όλα τα έβαλα. Παίρνω όρκο.
Όπως τα διάβασα έτσι τα έκανα
δε παρέλειψα τίποτα.
-Μήπως ξέχασες κάτι;
-Όχι όχι παίρνω όρκο.
Τα έδωσα όλα. Ότι ήθελε
η συνταγή με περίσσια
απλοχεριά το έβαλα.
-Ξέχασες όμως
ότι η συνταγή για να πετύχει
χρειάζεται θέληση
μεράκι, ενδιαφέρον και προσπάθεια…
-Την είχα. Είμαι βέβαιη.
-Εκείνος;
- ;……….
μ.δ
Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011
Να κοιμηθούμε αγκαλιά-Β.Παπακωνσταντίνου
γιατί δεν με έχεις αγκαλιά;υποφέρω.... |
Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογιώργος
Μουσική: Σοφία Βόσσου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Πάλι μέτρησα τ΄αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε
μόνο τα δικά σου χέρια δε μ΄ εγκαταλείπουνε...
Πώς μ΄αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται
τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται...
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας...
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας...
Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα
σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ΄τα χαράματα...
Στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου
στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου...
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας...
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας...
Μουσική: Σοφία Βόσσου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Πάλι μέτρησα τ΄αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε
μόνο τα δικά σου χέρια δε μ΄ εγκαταλείπουνε...
Πώς μ΄αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται
τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται...
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας...
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας...
Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα
σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ΄τα χαράματα...
Στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου
στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου...
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας...
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας...
Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011
Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία
«δεν έχω τίποτα άλλο να σου δώσω τώρα, παρά αυτές τις ανόητες λέξεις. Και πάλι, δε θα σου τις έγραφα, αν δε με παρακινούσε η ελπίδα πως κάποτε, έστω και για μια στιγμή, όταν σου κρατήσω το χέρι, δυο άνθρωποι, μέσα σ αυτόν τον ψόφιο κόσμο που μας τριγυρίζει, θα μπορέσουν να νιώσουν ότι ανασαίνουν επιτέλους, έξω από όλα-κάποτε , όταν αυτά που λέμε τώρα πάρουν μια ανθρώπινη υπόσταση και πάψουν να τριγυρνούν σα φαντάσματα.»
Γ.Σεφέρης(απο την αλληλογραφία του με την αγαπημένη του Μαρώ)
Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία
''πιστεύω πως εσύ είσαι η ζωή μου. Αν το θέλεις να κάνω τη ζωή μου μακριά σου, βέβαια θα την κάνω-γιατί το δικό σου θέλημα θα γίνει και όχι το δικό μου-δε θα το κάνω όμως χωρίς εσένα. Αισθάνομαι πως μαζί σου άνοιξε ένας άγνωστος δρόμος μπροστά μου. Έχω το συναίσθημα ότι βλέπω καθαρότερα εκεί που ήμουνα τυφλός. Κι αυτά τα πράγματα δεν τα σβήνει κανείς με μια μονοκοντυλιά. Σ αγαπώ και τούτο έχει νόημα.''
Γ.Σεφέρης(απο την αλληλογραφία του με την αγαπημένη του Μαρω)
Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία
''αν έχω την τύχη να σου δώσω κάτι που να κρατήσεις μέσα σου από την αληθινή ζωή, αν μπορέσω να σε κάνω να νιώσεις ότι έχουμε κάτι μέσα μας που είναι μεγάλη αμαρτία να το εξευτελίζουμε, θα είναι αρκετό, εστω κι αν πρόκειται να τα χαρούν άλλοι αυτά τα ωραία πράγματα. Θα το δεχτώ χωρίς πίκρα. Ξέρω πως τέτοια είναι η μοίρα μου. Κι αυτά όλα που σου γράφω, τόσο ήρεμα τώρα, με κάνουν να συλλογίζομαι πως δεν είναι δυνατό να μην είναι κανείς απάνθρωπος, όταν είναι απάνθρωπη η ζωή.''
Γ.Σεφέρης(απο την αλληλογραφία του με την αγαπημένη του Μαρώ)
Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία
''έχω την εντύπωση πως θα σταματήσει ο καιρός, πως δε θα περάσουν ποτέ οι ώρες που μας χωρίζουν ακόμη. Ποτέ δε φανταζόμουν πως θα μπορούσα ν αγαπήσω έτσι. Μου είναι αδύνατο να σου εξηγήσω τι είναι αυτό το τρομερά δυνατό και ζωντανό πράγμα που κρατώ μέσα στην ψυχή μου και μέσα στη σάρκα μου. Είμαι κάποτε σαν τρελός από τον πόνο και αισθάνομαι πως όλοι οι άλλοι μου δρόμοι έξω απ αυτόν τον πόνο, είναι κομμένοι. Πως μόνο απ αυτόν μπορώ πια να περάσω. Κι όμως όλα φαίνονται καθαρά τριγύρω. Κι αυτό είναι το πιο δύσκολο. Αισθάνομαι πως τρέχω με μια ιλιγγιώδη ταχύτητα , πως κάποιος, ίσως εσύ, μου φωνάζει ‘’σταμάτησε. σταμάτησε’’. πως αυτός που μου φωνάζει έχει δίκιο, αλλά αισθάνομαι ακόμη πως, αν σταματήσω απότομα, είναι καταστροφή.
-τρελό μου παιδί , όλα αυτά τίποτα δεν ξέρουν να πουν , αμα έρθω κοντά σου ίσως καταλάβεις κάτι περισσότερο….αγάπη μου''
Γ.Σεφέρης(απο την αλληλογραφία του με την αγαπημένη του Μαρώ)
Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011
Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία
''Συμπάθα με. Δεν έχω υπομονή σήμερα. Αισθάνομαι πατημένος σα χαλκομανία σ ένα τζάμι.
Σκέφτηκες ποτέ σου τα φαντάσματα, δηλαδή τα φαντάσματα από τη δική τους άποψη, όταν περνάν από μια πόρτα κλειστή, χοροπηδούν πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, χάνουνται μέσα στο καπέλο ενός διαβάτη. Ανάμεσα στην ύπαρξη και στην ανυπαρξία θα υποφέρουν, φαντάζομαι, πολύ. Κάποτε σε στιγμές μοναξιάς αυτό αισθάνομαι. Όταν χάνεται η αφή, η ματιά είναι λιγότερο σίγουρη και το αυτί ακούει διπλά…''
Γ.Σεφέρης(αλληλογραφία με την αγαπημένη του Μαρω)
Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία
….''τα γύρισα τόσο πολύ μέσα στο κεφάλι μου τα δυό τελευταία σου γράμματα, που έφτασα να πω, ίσως να το χρωστώ και στον ήλιο, πως όλα θα πάνε καλά. Μ η με ρωτήσεις πότε. Στις ώρες της φουρτούνας δε ρωτάει κανείς πότε. Είμαι κοντά σου. Δε θα σου γράψω ποτέ πόσο είμαι κοντά σου. Είναι κακή δίαιτα στις δύσκολες στιγμές…''
Γ.Σεφέρης(αλληλογραφία με την αγαπημένη του Μαρώ)
Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011
Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011
Ν.Κωφίδης
''Μιά στιγμή μόνο μαζί σου.
Δυο λέξεις στο θωλό τζάμι απ'τις ανάσες μας.
Τρεις αλήθειες δικές μου και
Τέσσερις αλήθειες μεσ'απ'την ψυχή σου.
Πέντε το πρωί να ξημέρωνε και να φωτίζονταν τα πρόσωπά μας...Ψιθυρίζοντάς μου....
΄Εξι λόγους για να μείνω κοντά σου.
Θα σου συλλαβίσω Εφτά ψέματα για ν'απομακρυνθώ και
Οκτώ αμαρτίες για να ξαναρθείς στα όνειρά μου.....''
Ν.Κωφίδης
Δυο λέξεις στο θωλό τζάμι απ'τις ανάσες μας.
Τρεις αλήθειες δικές μου και
Τέσσερις αλήθειες μεσ'απ'την ψυχή σου.
Πέντε το πρωί να ξημέρωνε και να φωτίζονταν τα πρόσωπά μας...Ψιθυρίζοντάς μου....
΄Εξι λόγους για να μείνω κοντά σου.
Θα σου συλλαβίσω Εφτά ψέματα για ν'απομακρυνθώ και
Οκτώ αμαρτίες για να ξαναρθείς στα όνειρά μου.....''
Ν.Κωφίδης
Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011
Κ.ΔΗΜΟΥΛΑ- H ΛYTPΩΣH THΣ MAΓΔAΛHNHΣ
..Ἐπιτέλους
ἔμπηξα τὸ χαριστικὸ καρφὶ
στὸ πάθος μου γιὰ σένα
τετέλεσται ὅλα
στὸν μέσα καὶ τὸν ἔξω μου σταυρὸ
κι ἔτσι, δίχως θρήνους
ἀπαθὴς κατεβάζω
τυλιγμένο μὲς στὸ λευκὸ σεντόνι
τῶν μαλλιῶν μου
τὸ ἄψυχο διωγμένο φίλημά μου
ἀπὸ τὰ ἀπαρνητικά σου πόδια
τὰ ὄξινά σου χείλη
μόνη μου τὸ σηκώνω
δὲν ἔχει κὰν
τὸ ἰδεολόγο ἐκεῖνο βάρος ποὺ
ἀποκτᾶ μιὰ στέρηση ὅταν
τὴν κληρονομεῖ ἡ ἱστορία
ἄχ, πανάλαφρος ἀπέμεινε
ὁ θάνατος τοῦ πόθου μου γιὰ σένα
φυσικὸ
ἔχει κλαπεῖ ἀπὸ μέσα τοῦ τὸ σῶμα
μέτρα πόσους αἰῶνες ἤκμασε φρενῆρες
σφαδάζοντας ἐπάνω
στὴν παγερὴ ἀπάρνησή σου γατζωμένο
καὶ τώρα ποὺ ἀποχωροῦν
αἳ μυροφόροι μοῖραι μία μία
κι ἔμεινα μόνη μὲς στὸ ἄδειο γεγονὸς
ἀνασηκώνω τὸ καπάκι ποὺ σκεπάζει
αὐτὰ ἐδῶ τὰ πτώματα ποὺ γράφω
καὶ θλιμμένη γελῶ παρατηρώντας
πῶς ζάρωσε τί γερόντιο ἔθιμο ἀπέμεινε
ὁ ἔρως μου γιὰ σένα
ἀλλὰ καὶ τί γραΐδιο κωμικὸ τί μάταιο
ἡ μὴ ἀνταπόκρισή σου
τετέλεσται ὅλα Χριστέ μου.
Τήρησα ὡστόσο εὐλαβῶς
τὸ ἔθιμο τῆς ὀδύνης καὶ φέτος..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)