K.Δημουλά-Επισκεπτήριο

Πέταξε την ορμή του

στα κλειστά

του συναισθηματισμού μου παράθυρα,

κι έτρεξα ν΄ανοίξω.

Βρήκα μονάχα το επισκεπτήριο μιάς στιγμής.

Κι εντούτοις χρήσιμο:

το έβαλα τίτλο στους στίχους τούτους.

Κ.Δημουλά- Ανάπλασις

Τυχαία διαβάζω
σε χαρτιά του γραφείου
ένα γνωστό μου όνομα
πάνω απ' τη φίρμα:
"Εμπορικός Αντιπρόσωπος εν Αιγύπτω".
Τί εύκολα οι άνθρωποι
αλλάζουνε
ιδιότητες και τίτλους!
Πρίν λίγα χρόνια
αυτός ο ίδιος ήτανε
αγαπημένος εν Ελλάδι.

(Περί αυτού εγράφη,
αν ενθυμείσθε,
το ποίημα....)

‎''Πες μου ποια από όλες τις αισθήσεις μου να σκοτώσω πρώτη, ώστε οι υπόλοιπες να μην σε αναζητήσουν ποτέ ξανά...''
απο Paulos xarakos

 

‎''Μην αργείς.Τούτο μόνο σου λέω.Μην αργείς
Γιατί, σε λίγο,σαν θα χτυπάς την πόρτα μου,
θα νομίζω πως είναι τα γηρατειά,
πως είν' ο χειμώνας,πως είν' ο θάνατος.
Μην αργείς.
Στάσου κι αφουγκράσου κάτω απ' τα σπίτια,
κι απ' τους δρόμους που περνάς.
Απ' τα παράθυρα κρέμουνται τα χέρια μου
και σε καλούν.
Στάσου κι αφουγκράσου κάτω απ' τα σπίτια.
Σ' όλα κυλάει ο αέρας σου.
Ολα ξέρουν τ'ονομά σου.
Μην αργείς...

Μ.Λουντέμης

Ι.ΚΑΜΠΑΝΕΛΗΣ-Ρίχνω την καρδιά μου στο πηγάδι

 

‎''Ρίχνω την καρδιά μου στο πηγάδι
να γενεί νερό να ξεδιψάσεις
Σπέρνω την καρδιά μου στο λιβάδι
να γενεί ψωμάκι να χορτάσεις
Στη φωτιά τη ρίχνω την καρδιά μου
... τα χεράκια σου έλα να ζεστάνεις
Στον αγέρα ρίχνω την καρδιά μου
να γενεί δροσούλα ν’ ανασάνεις''
Ι.Καμπανέλης

Υπάρχω, για να σ’ αγαπώ μονάχα

και να μην έχω λόγο κανένα να το δηλώνω.
Σ’ αγαπώ τόσο που το ξεχνώ,

όπως το αίμα που κυλά στις φλέβες

και είναι τόσο αθόρυβο

 όσο και αναγκαίο μαζί..

Αόρατες αισθήσεις με μυρωδιά λατρείας

αλώβητες και εξημερωμένες.

Πάει καιρός, μα πάντα εδώ...όλα εδώ...

η φωλιά της παρουσίας μέσα απο την απουσία

σαν αερικό που αγκαλιάζει όλες τις αισθήσεις,

 που προκαλεί εκείνη την ανατριχίλα

που κραυγάζει μέσα απο την σιωπή.

Άχ! αυτή η σιωπή

εκκωφαντική και γνήσια

σαν εκείνη την ελάχιστή σου αναπνοή που

...πιά δεν έχω...

Ο.Ελύτης

..Ὅσο δὲ ζεῖς νὰ μ᾿ ἀγαπᾶς.

Ναὶ ναὶ μοῦ φτάνει τὸ ἀδύνατον.

Κι ἄλλοτε ἀγαπήθηκα ἀπ᾿ αὐτό.

Ὅσο δὲ ζεῖς νὰ μ᾿ ἀγαπᾶς.

Διότι νέα σου δὲν ἔχω.

Καὶ ἀλίμονο ἂν δὲ δώσει

    σημεῖα ζωῆς τὸ παράλογο....

K.Δημουλά

...'' σε μέτρησα και ήσουνα πολλά
ξαναμετρώ κι ήσουν αλλιώς
το άφησα να είσαι κι απ΄τα δύο
δε σου αφαίρεσα ούτε μία
απ΄τις χιλιάδες ωραιότητες πού είχες
ούτε μισή απ΄τις πολύτιμες ασκήμιες σου
κόσμε...''
K.Δημουλά

γιατί κι ο χρόνος φεύγει παράξενα χωρίς εσένα...

 

''Τα κοτσύφια πετώντας, με ρωτάνε τι γίνεσαι΄
και τι να τους πω! Έχω σκύψει το πρόσωπο
και σου γράφω, σου γράφω, σου γράφουμε όλα.

 Τα έλατα μου ρίχνουν ψιθύρους να κλείσω στο γράμμα σου.
Άραγε τι ώρα να'ναι δίχως εσένα;Γιατί κι ο χρόνος φεύγει παράξενα δίχως εσένα.
Κι ο ήλιος φωτίζει παράξενα. Σε ποιον να τον δώσω;
Περίσσεψε ο ήλιος, αγάπη μου, δίχως εσένα...
Σου γράφω, σου γράφουμε ατελείωτα, βράδιασε
κι ακόμη σου γράφω...''

Ν. Βρεττάκος

Είσαι από το υλικό που είναι φτιαγμένα τα όνειρα.
Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ στο "Γεράκι της Μάλτας"

Γεννήθηκα όταν με φίλησες.

Πέθανα όταν με παράτησες.

 Έζησα για λίγες βδομάδες,

όσο με αγάπησες.

Χάμφρεϋ Μπόγκαρντ στην "Καζαμπλάνκα"

«-Τελικά

η συνταγή της ευτυχίας δεν ήταν δα και τόσο

δύσκολη

ε καρδιά μου;

Σου έφτανε ένα χαμόγελο,

ένα βλέμμα,

μια αγκαλιά πριν κοιμηθείς,

ένα χάδι έρωτα

για να νιώθεις χαρούμενη.

Γιατί τότε καρδιά μου;

-Κάτι δεν διάβασα καλά, κάτι μου ξέφυγε…

-Τι δεν έβαλες σωστά στη συνταγή

και τώρα υποφέρεις;

ποιο υλικό χρειαζούμενο

εσύ  δεν έβαλες

και όλα πήγαν στράφι;

πες μου ποιο;

-Όλα τα έβαλα. Παίρνω όρκο.

Όπως τα διάβασα έτσι τα έκανα

δε παρέλειψα τίποτα.

-Μήπως ξέχασες κάτι;

-Όχι όχι παίρνω όρκο.

Τα έδωσα όλα. Ότι ήθελε

η συνταγή με περίσσια

απλοχεριά το έβαλα.

-Ξέχασες όμως

 ότι η συνταγή για να πετύχει

χρειάζεται θέληση

μεράκι, ενδιαφέρον και προσπάθεια…

-Την είχα. Είμαι βέβαιη.

-Εκείνος;

       -  ;……….

μ.δ

η Κιβωτός σου ήταν γεμάτη και δε χώραγε η δική μου...σωτηρία..!!!!

(κρίμα)

μ.δ

γιατί δεν είσαι κοντά μου;

γιατί δεν μ αγαπάς;

γιατί δεν με αγκαλιάζεις πια τη νύχτα

να κοιμηθούμε ..μου λες;

υποφέρω τις νύχτες που δε με εχεις αγκαλιά!

μ ακους;

μ.δ

Να κοιμηθούμε αγκαλιά-Β.Παπακωνσταντίνου

γιατί δεν με έχεις αγκαλιά;υποφέρω....

Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογιώργος
Μουσική: Σοφία Βόσσου
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Πάλι μέτρησα τ΄αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε
μόνο τα δικά σου χέρια δε μ΄ εγκαταλείπουνε...
Πώς μ΄αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται
τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται...

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας...
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας...

Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα
σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ΄τα χαράματα...
Στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου
στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου...

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας...
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας...

Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία

«σ αγαπώ μ όλη μου την ψυχή και μ όλο μου το κορμί. Κι ούτε αυτό είναι ολωσδιόλου έτσι.

Είναι ολόκληρη η μοίρα μου, όπως κάποτε την αισθανόμαστε πολύ βαθιά μέσα μας, που σ αγαπά και θα ήθελα αυτή η αγάπη να είναι άξια. Το θέλω»

Γ.Σεφέρης(απο την αλληλογραφία του με την αγαπημένη του Μαρώ)

Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία

«δεν έχω τίποτα άλλο να σου δώσω τώρα, παρά αυτές τις ανόητες λέξεις. Και πάλι, δε θα σου τις έγραφα, αν δε με παρακινούσε η ελπίδα πως κάποτε, έστω και για μια στιγμή, όταν σου κρατήσω το χέρι, δυο άνθρωποι, μέσα σ αυτόν τον ψόφιο κόσμο που μας τριγυρίζει, θα μπορέσουν να νιώσουν ότι ανασαίνουν επιτέλους, έξω από όλα-κάποτε , όταν αυτά που λέμε τώρα πάρουν μια ανθρώπινη υπόσταση και πάψουν να τριγυρνούν σα φαντάσματα.»

Γ.Σεφέρης(απο την αλληλογραφία του με την αγαπημένη του Μαρώ)

Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία

''πιστεύω πως εσύ είσαι η ζωή μου. Αν το θέλεις να κάνω τη ζωή μου μακριά σου, βέβαια θα την κάνω-γιατί το δικό σου θέλημα θα γίνει και όχι το δικό μου-δε θα το κάνω όμως χωρίς εσένα. Αισθάνομαι πως μαζί σου άνοιξε ένας άγνωστος δρόμος μπροστά μου. Έχω το συναίσθημα ότι βλέπω καθαρότερα εκεί που ήμουνα τυφλός. Κι αυτά τα πράγματα δεν τα σβήνει κανείς με μια μονοκοντυλιά. Σ αγαπώ και τούτο έχει νόημα.''

Γ.Σεφέρης(απο την αλληλογραφία του με την αγαπημένη του Μαρω)

Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία

''...ένα πράγμα με πείραξε, με πλήγωσε βαθιά μέσα στο γράμμα σου. Πώς μπόρεσες, έπειτα από τόση αγάπη, να αισθανθείς ξαφνικά μόνη σου .αυτό το ‘’μόνη μου έπρεπε’’ είναι κάτι, πώς να το πω, που με ατιμάζει...''

Γ.Σεφέρης(απο την αλληλογραφία του με την αγαπημένη του Μαρω)

Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία

''αν έχω την τύχη να σου δώσω κάτι που να κρατήσεις μέσα σου από την αληθινή ζωή, αν μπορέσω να σε κάνω να νιώσεις ότι έχουμε κάτι μέσα μας που είναι μεγάλη αμαρτία να το εξευτελίζουμε, θα είναι αρκετό, εστω κι αν πρόκειται να τα χαρούν άλλοι αυτά τα ωραία πράγματα. Θα το δεχτώ χωρίς πίκρα. Ξέρω πως τέτοια είναι η μοίρα μου. Κι αυτά όλα που σου γράφω, τόσο ήρεμα τώρα, με κάνουν να συλλογίζομαι πως δεν είναι δυνατό να μην είναι κανείς απάνθρωπος, όταν είναι απάνθρωπη η ζωή.''

Γ.Σεφέρης(απο την αλληλογραφία του με την αγαπημένη του Μαρώ)

Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία

''έχω την εντύπωση πως θα σταματήσει ο καιρός, πως δε θα περάσουν ποτέ οι ώρες που μας χωρίζουν ακόμη. Ποτέ δε φανταζόμουν πως θα μπορούσα ν αγαπήσω έτσι. Μου είναι αδύνατο να σου εξηγήσω τι είναι αυτό το τρομερά δυνατό και ζωντανό πράγμα που κρατώ μέσα στην ψυχή μου και μέσα στη σάρκα μου. Είμαι κάποτε σαν τρελός από τον πόνο και αισθάνομαι πως όλοι οι άλλοι μου δρόμοι έξω απ αυτόν τον πόνο, είναι κομμένοι. Πως μόνο απ αυτόν μπορώ πια να περάσω. Κι όμως όλα φαίνονται καθαρά τριγύρω. Κι αυτό είναι το πιο δύσκολο. Αισθάνομαι πως τρέχω με μια ιλιγγιώδη ταχύτητα , πως κάποιος, ίσως εσύ, μου φωνάζει ‘’σταμάτησε. σταμάτησε’’. πως αυτός που μου φωνάζει έχει δίκιο, αλλά αισθάνομαι ακόμη πως, αν σταματήσω απότομα, είναι καταστροφή.

-τρελό μου παιδί , όλα αυτά τίποτα δεν ξέρουν να πουν , αμα έρθω κοντά σου ίσως καταλάβεις κάτι περισσότερο….αγάπη μου''

Γ.Σεφέρης(απο την αλληλογραφία του με την αγαπημένη του Μαρώ)

Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία

''καληνύχτα , αγάπη, έλα στον ύπνο μου.’’

Ποτέ δεν έρχεσαι στον ύπνο μου. Σε συλλογίζομαι τόσο πολύ τη μέρα.''

Γ.Σεφέρης(απο την αλληλογραφία του με την αγαπημένη του Μαρω)

Ο.Ελύτης

 

''Γρήγορα που σκοτεινιάζει, φθινοπώριασε,

Δεν αντέχω τους ανθρώπους άλλο, χώρια εσέ...

O.Eλύτης

...ανόητη που ήσουν ...

έψαχνες παντού την ευτυχία

και απογοητευόσουν

οταν δεν την έβρισκες πουθενά...

ξέχασες να αθροίσεις τις στιγμές

που πέρασαν και σου χάρισαν χαμόγελο...

μ.δ

Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία

…''Αν είχα χρήματα , λες. Μα αν είχα οτιδήποτε απ ΄ αυτά που δεν έχω, δε θα είχα εσένα. Έτσι αγαπώ όλη μου τη ζωή γιατί ήρθε ως εσένα, τέτοια που ήταν κι όχι άλλη…''

Γ.Σεφέρης(αλληλογραφία με την αγαπημένη του Μαρώ)

Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία

''Είμαι βαρύς από ένα σωρό συναισθήματα που δε θέλω να ξεσπάσουν. Μία μέρα , αργότερα-ποιος ξέρει αν μας είναι γραφτή λίγη γαλήνη ακόμη-θα είμαι κοντά σου, θα κλείσω τα μάτια και θα τα’ αφήσω να βγουν…φαίνεται σήμερα σ αγαπώ σιωπηλά.''

Γ.Σεφέρης(αλληλογραφία με την αγαπημένη του Μαρώ)

Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία

…''Πόσα πράγματα που έχω να σου πώ ή να σου δείξω και που δε μ’ άφησε η λαχανιασμένη ζωή μας. Όλα τα πράγματα που λέει κανείς όταν πέσει λίγη μπουνάτσα, όταν ξεδιψάσει λίγο, και είναι σίγουρος πως δε θα χάσει τον άνθρωπό του…''

Γ.Σεφέρης(αλληλογραφία με την αγαπημένη του Μαρώ)

Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία

…''Αν είχα χρήματα , λες. Μα αν είχα οτιδήποτε απ ΄ αυτά που δεν έχω, δε θα είχα εσένα. Έτσι αγαπώ όλη μου τη ζωή γιατί ήρθε ως εσένα, τέτοια που ήταν κι όχι άλλη…''

Γ.Σεφέρης(αλληλογραφία με την αγαπημένη του Μαρώ)

Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία

''Συμπάθα με. Δεν έχω υπομονή σήμερα. Αισθάνομαι πατημένος σα χαλκομανία σ ένα τζάμι.

Σκέφτηκες ποτέ σου τα φαντάσματα, δηλαδή τα φαντάσματα από τη δική τους άποψη, όταν περνάν από μια πόρτα κλειστή, χοροπηδούν πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, χάνουνται μέσα στο καπέλο ενός διαβάτη. Ανάμεσα στην ύπαρξη και στην ανυπαρξία θα υποφέρουν, φαντάζομαι, πολύ. Κάποτε σε στιγμές μοναξιάς αυτό αισθάνομαι. Όταν χάνεται η αφή, η ματιά είναι λιγότερο σίγουρη και το αυτί ακούει διπλά…''

Γ.Σεφέρης(αλληλογραφία με την αγαπημένη του Μαρω)

Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία

….''τα γύρισα τόσο πολύ μέσα στο κεφάλι μου τα δυό τελευταία σου γράμματα, που έφτασα να πω, ίσως να το χρωστώ και στον ήλιο, πως όλα θα πάνε καλά. Μ η με ρωτήσεις πότε. Στις ώρες της φουρτούνας δε ρωτάει κανείς πότε. Είμαι κοντά σου. Δε θα σου γράψω ποτέ πόσο είμαι κοντά σου. Είναι κακή δίαιτα στις δύσκολες στιγμές…''

Γ.Σεφέρης(αλληλογραφία με την αγαπημένη του Μαρώ)

Γ.Σεφέρης-ερωτική αλληλογραφία

…''σου είπα ένα σωρό πράγματα, αλλά εκείνο που ήθελα να πω και μ έκανε να μουντζουρώσω τόσο χαρτί δεν το είπα:

είναι σκληρή η ζωή χωρίς εσένα και άδικη…''

                                                    Γιώργος Σεφέρης(αλληλογραφία με την αγαπημένη του Μάρω)

Κ.Μόντης

''Ακούς κουβέντες του φεγγαριού και της αμμουδιάς, αγάπη μου,

ακούς κουβέντες του φεγγαριού και της αμμουδιάς;''

Κ.Μόντης

Ν.Κωφίδης

‎''Μιά στιγμή μόνο μαζί σου.
Δυο λέξεις στο θωλό τζάμι απ'τις ανάσες μας.
Τρεις αλήθειες δικές μου και
Τέσσερις αλήθειες μεσ'απ'την ψυχή σου.
Πέντε το πρωί να ξημέρωνε και να φωτίζονταν τα πρόσωπά μας...Ψιθυρίζοντάς μου....
΄Εξι λόγους για να μείνω κοντά σου.
Θα σου συλλαβίσω Εφτά ψέματα για ν'απομακρυνθώ και
Οκτώ αμαρτίες για να ξαναρθείς στα όνειρά μου.....''

Ν.Κωφίδης

σε αγαπάω......γιατί δεν είσαι μαζί μου;

σε αγαπάω....δε με πιστεύεις;

δες τα μάτια μου.....δες τα μάτια μου!

βλέπεις οτι κοιτούν μόνο εσένα;


όλο εσένα;


εσένα;

μ.δ

Κ.ΔΗΜΟΥΛΑ- H ΛYTPΩΣH THΣ MAΓΔAΛHNHΣ

..Ἐπιτέλους

ἔμπηξα τὸ χαριστικὸ καρφὶ

στὸ πάθος μου γιὰ σένα

τετέλεσται ὅλα

στὸν μέσα καὶ τὸν ἔξω μου σταυρὸ

κι ἔτσι, δίχως θρήνους

ἀπαθὴς κατεβάζω

τυλιγμένο μὲς στὸ λευκὸ σεντόνι

τῶν μαλλιῶν μου

τὸ ἄψυχο διωγμένο φίλημά μου

ἀπὸ τὰ ἀπαρνητικά σου πόδια

τὰ ὄξινά σου χείλη

μόνη μου τὸ σηκώνω

δὲν ἔχει κὰν

τὸ ἰδεολόγο ἐκεῖνο βάρος ποὺ

ἀποκτᾶ μιὰ στέρηση ὅταν

τὴν κληρονομεῖ ἡ ἱστορία

ἄχ, πανάλαφρος ἀπέμεινε

ὁ θάνατος τοῦ πόθου μου γιὰ σένα

φυσικὸ

ἔχει κλαπεῖ ἀπὸ μέσα τοῦ τὸ σῶμα

μέτρα πόσους αἰῶνες ἤκμασε φρενῆρες

σφαδάζοντας ἐπάνω

στὴν παγερὴ ἀπάρνησή σου γατζωμένο

καὶ τώρα ποὺ ἀποχωροῦν

αἳ μυροφόροι μοῖραι μία μία

κι ἔμεινα μόνη μὲς στὸ ἄδειο γεγονὸς

ἀνασηκώνω τὸ καπάκι ποὺ σκεπάζει

αὐτὰ ἐδῶ τὰ πτώματα ποὺ γράφω

καὶ θλιμμένη γελῶ παρατηρώντας

πῶς ζάρωσε τί γερόντιο ἔθιμο ἀπέμεινε

ὁ ἔρως μου γιὰ σένα

ἀλλὰ καὶ τί γραΐδιο κωμικὸ τί μάταιο

ἡ μὴ ἀνταπόκρισή σου

τετέλεσται ὅλα Χριστέ μου.

Τήρησα ὡστόσο εὐλαβῶς

τὸ ἔθιμο τῆς ὀδύνης καὶ φέτος..