''έχω την εντύπωση πως θα σταματήσει ο καιρός, πως δε θα περάσουν ποτέ οι ώρες που μας χωρίζουν ακόμη. Ποτέ δε φανταζόμουν πως θα μπορούσα ν αγαπήσω έτσι. Μου είναι αδύνατο να σου εξηγήσω τι είναι αυτό το τρομερά δυνατό και ζωντανό πράγμα που κρατώ μέσα στην ψυχή μου και μέσα στη σάρκα μου. Είμαι κάποτε σαν τρελός από τον πόνο και αισθάνομαι πως όλοι οι άλλοι μου δρόμοι έξω απ αυτόν τον πόνο, είναι κομμένοι. Πως μόνο απ αυτόν μπορώ πια να περάσω. Κι όμως όλα φαίνονται καθαρά τριγύρω. Κι αυτό είναι το πιο δύσκολο. Αισθάνομαι πως τρέχω με μια ιλιγγιώδη ταχύτητα , πως κάποιος, ίσως εσύ, μου φωνάζει ‘’σταμάτησε. σταμάτησε’’. πως αυτός που μου φωνάζει έχει δίκιο, αλλά αισθάνομαι ακόμη πως, αν σταματήσω απότομα, είναι καταστροφή.
-τρελό μου παιδί , όλα αυτά τίποτα δεν ξέρουν να πουν , αμα έρθω κοντά σου ίσως καταλάβεις κάτι περισσότερο….αγάπη μου''
Γ.Σεφέρης(απο την αλληλογραφία του με την αγαπημένη του Μαρώ)
