''Συμπάθα με. Δεν έχω υπομονή σήμερα. Αισθάνομαι πατημένος σα χαλκομανία σ ένα τζάμι.
Σκέφτηκες ποτέ σου τα φαντάσματα, δηλαδή τα φαντάσματα από τη δική τους άποψη, όταν περνάν από μια πόρτα κλειστή, χοροπηδούν πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, χάνουνται μέσα στο καπέλο ενός διαβάτη. Ανάμεσα στην ύπαρξη και στην ανυπαρξία θα υποφέρουν, φαντάζομαι, πολύ. Κάποτε σε στιγμές μοναξιάς αυτό αισθάνομαι. Όταν χάνεται η αφή, η ματιά είναι λιγότερο σίγουρη και το αυτί ακούει διπλά…''
Γ.Σεφέρης(αλληλογραφία με την αγαπημένη του Μαρω)
